با تمام این کارا دوستت دارم

قربون برم خدارو،

همه جا عشق و نشانه هاش هست

 ولی کو چشم بصیرت؟

بدونه گناه

 و به دور از هرگوونه بدگمانی

 میدونی چرا وقتی گریه میکنی چشاتو می بندی ؟

 وقتی می خوای بخندی ، تو رویا بری چشاتو می بندی ؟

 چون قشنگ ترین چیزای این دنیا دیدنی نیستن

فکر می کردیم عاشقی هم بچگیست... اما حیف این تازه اول یک زندگیست...

 زندگی چیزیست شبیه یک حباب.. عشق آبادیه زیبایی در سراب... فاصله با آرزو های ما چه کرد...

کاش می شد در عاشقی هم توبه کرد

 دل می گیرد و میمیرد و هیچ کس سراغی ز آن نمی گیرد.

 ادعای خدا پرستیمان دنیا را سیاه کرده ولی یاد نداریم چرا خلق شدیم.

 غرورمان را بیش از ایمان باور داریم. حتی بیش از عشق

من از یاران عاشق می نویسم زخورشید حقایق می نویسم

 نه از باران نه ازشبنم من از داغ شقایق می نویسم

همیشه انقدرساده نرو ومگذرلااقل نگاهی به پشت سرت کن...!

 شاید کسی در پی تو می دود

و نامت را با صدای بی صدایی فریاد میزند...!

و تو... هیچ وقت او را ندیده ای

عشق تو ، بودن با تو پرم از ترانه تو گر چه واژه ها حقیرن خوبه وقتی نیستی پیشم اونا دستمو می گیرن

 راز عشق منو هیچ کس غیر مهتاب نمی دونه تنها شاهد واسه غصه ، گریه و تنهاییم اونه وای اگرمن این نبودم

 کاش میشد پرنده باشم تا از این دور بودن از تو بتونم بلکه رها شم یه پرنده شم شبونه بکشم پر به خیالت برسم

 به لونه تو بگیرم سر زیر بالت زندگیم رنگ خا بود اگه تنها تو رو داشتم

اگه میشد واسه گریه رو شونت سر می گذاشتم

فقط موجهای دریا هستند که عاشقن آره فقط اونا هستن با اینکه میدونن

اگر برسن به ساحل میمیرن بازم بیقرار رسیدن

دریا باش که اگر کسی سنگ به سویت پرتاب کرد سنگ غرق شود

 نه آنکه تو متلاطم شوی

 فرشتگان روزی از خدا پرسیدند :

 بار خدایا تو که بشر را اینقدر دوست داری غم را چرا آفریدی؟

 خداوند گفت:

غم را بخاطر خودم آفریدم چون این مخلوق من که خوب می شناسمش

 تا غمگین نباشد به یاد خالق نمی افتد

دلم گرفته آسمون یه کم منو حوصله کن

نگو که از این روزگار یه خورده کمتر گله کن

 منو به بازی میگیره عقربه های ساعتم

 برگه تقویم می کنه لحظه به لحظه لعنتم

تورا چون آرزوهایم همیشه دوست خواهم داشت

به شرطی که

 مرا در آرزوی خویش نذاری

برای بار آخر 

 دلت چی می خواد؟

گفتمش: دل می‏خری؟! پرسید چند؟!

 گفتمش: دل مال تو، تنها بخند.

 خنده کرد و دل زدستانم ربود

 تا به خود باز آمدم او رفته بود

دل ز دستش روی خاک افتاده بود

جای پا روی دل جا مانده بود!!

ه بود

پس      چرا      عاشق      نباشم

چون  یه  روزی  خواهم  مرد...

حتی یه پروانه نیست که

باهاش حس وجود داشتنو

تجربه کنم