نیازی نیست وجود نا آرامم را آرامش بخشی.دستت را در دستانم گذاری.

نگاهت را در چشمان غریبم بدوزی.صدای نامنظم تپیدن قلبم را بشنوی.

بغض را از صدایم بگیری و عاشقانه در گوشم زمزمه کنی که دوستت دارم.

به هیچ کدام نیازی نیست.فقط به من اطمینان بده که قلبت تا ابد مال من است.

همین برایم کافی است

کاش می شد عشق را ابراز کرد یا که عشق را با سحر اغاز کرد

 لحظه به لحظه دم به دم ساعت به ساعت خواهمت

گر خوشم یا نا خوشم در هر دو حالت خواهمت

می دانی عشق چیست؟ آنچه از چشم تو تا عمق وجودم جاریست.

 درد می دانی چیست؟ آنچه از عشق تو در سینه تنگم باقیست

شیشه پنجره را باران شست

از دل من اما چه کسی نقش تو را خواهد شست؟